ارزیابی تاثیر برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت بر فرآیند توسعه فنآوری در ایران

هیچ کشوری دارای منابع نامحدود برای تحقق اهداف خود نیست ، بنابر این، در انتخاب گزینه های سیاسی و انجام فعالیت های مرتبط با تحقق آن ها باید اهداف سیاستگذاری با توجه به منابع قابل دسترس و الویت های برخاسته از ارزش های ملی انجام گیرد. در شرایط کنونی که به تازگی توافقنامه می برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت، به تصویب رسیده است، ارزیابی پیشینی از آثار آن در جهت افزایش دسترسی کشور به فناوری های پیشرفته و پیشبرد اهداف عالیه نظام اهمیت بسیار زیادی دارد. ارزیابی تاثیر برجام بر توسعه فناوری در ایران بدون آگاهی از محتوای برجام و بدون شناخت فرآیند پیشرونده و گسترش یابنده تحریم هایی که برجام آنرا متوقف کرد، امکان پذیر نیست . در متن حاضر نخست نقاط عطف سیر فرایند تحریم های یک جانبه، چند جانبه و بین المللی علیه ایران با عنایت به سه خصوصیت مشخصه آنها (پیشروندگی ، گستردگی ، عمق) تحلیل می شود، سپس آثار کلان تحریم در توسعه کشور مورد بررسی قرار می گیرد. پس از آن مفاد برجام و قطعنامه 2231 سازمان ملل و ابزارهای بین المللی که تحریم ها را برقرار کرده بودند بررسی شده و در پایان تاثیرات این دو سند بین المللی بر توسعه علم و فناوری در کشور و بطور اخص در حوزه پروژه آب سنگین اراک ، پرداخته می شود.