بررسی تاثیر اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک بر قدرت، اسپاستی سیته، دامنه حرکتی و عملکرد اندام فوقانی سمت مبتلای کودکان فلج مغزی همی پلژیک اسپاستیک

فلج مغزی یکی از دلایل رایج ناتوانی در دوران کودکی است که رشد حرکتی و پوسچر را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به محدودیت در انجام فعالیت می شود. نقص در عملکرد بازو و دست از مشکلات کودکان مبتلا به فلج مغزی می باشد و جزء فاکتورهای اصلی ناتوانی در انجام فعالیت های روزمره ی زندگی آنها به شمار می رود. ارتز ها و اسپلینت ها به منظور بهبود وضعیت ، دامنه حرکتی و عملکرد دست، مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک بر اسپاستی سیته ، دامنه حرکتی ، قدرت و عملکرد اندام فوقانی سمت مبتلای کودکان فلج مغزی همی- پلژیک اسپاستیک 12-8 ساله می باشد.
روش مطالعه در این پژوهش، از نوع مداخله ای می باشد. 20 بیمار فلج مغزی همی پلژیک اسپاستیک 8 تا 12 ساله از بین کودکانی که در مدارس جسمی حرکتی شهر تهران تحصیل می کردند و معیار های ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند که در هر گروه 10 کودک قرار گرفت. بیماران گروه مورد از یک اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک به مدت 2 ماه و روزانه 6 ساعت استفاده کردند. در این مطالعه از تست جبسون تیلور برای ارزیابی عملکرد دست، مقیاس آشورث اصلاح شده برای ارزیابی اسپاستی سیته مچ دست، ساعد و آرنج، گونیامتر برای ارزیابی دامنه حرکتی مچ دست، ساعد و آرنج و از دستگاه digital pinch/grip analyser برای ارزیابی قدرت دست استفاده شد.
نتایج ارزیابی ها در گروه مورد، نشان دهنده بهبود معنادار عملکرد اندام فوقانی (003/0P<)، اسپاستی سیته مفصل مچ دست(005/0P<) ، اسپاستی- سیته ساعد (003/0P<)، دامنه حرکتی مفصل مچ دست (001/0P<)، دامنه حرکتی ساعد (003/0P<)، قدرت گریپ (001/0P<) و قدرت پینچ (003/0P<) بود، اما تاثیر معناداری بر اسپاستی سیته آرنج (157/0P<) و دامنه حرکتی آرنج (343/0P<) مشاهده نشد. در گروه شاهد، ارزیابی ها نشان دهنده بهبود معنادار در هیچ کدام از موارد فوق نبود(05/0P>).
اطلاعات حاصل از تحقیق حاضر نشان می دهد که استفاده از اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک به مدت 2 ماه و روزانه6 ساعت، می تواند روش موثری جهت بهبود اسپاستی سیته و دامنه حرکتی مفاصل مچ دست و ساعد، قدرت و عملکرد دست کودکان فلج مغزی همی پلژیک باشد.