تحلیل آوایی غزل های سنایی (مطالعه موردی؛ بررسی یکصدوهفتاد غزل)

هدف از پژوهش حاضر نقد و تحلیل آوایی صدوهفتاد غزل سنایی از منظر مکتب فرمالیسم با تاکید بر تحلیل آواها و القاهاست که موریس گرامون به آن ها توجه داشته است. بر این اساس در ذهن پرسش هایی مطرح می شود؛ آیا می توان از تکرار آواهای به کار رفته در شعر سنایی به القاهایی دست یافت؟ آیا تکرار واج و القای آن می تواند احساسات یا نام آواهایی را تداعی کند؟ در تحلیل واجی غزل ها، با در نظر گرفتن تاثیر انتخاب واژگان و تکرار آن ها بر موسیقی و معنای غزل ها به تکرار واج ها، القا، جایگاه و شیوه های تولید توجه شده است. در این مقاله به آواها، میزان کاربرد آن ها، القاها و تصویرسازی های به کار رفته در غزل ها پرداخته تا میزان موفقیت شاعر را در انتقال مفاهیم و پیام مشخص کند. بدین ترتیب، این پژوهش به تحلیل ویژگی های آوایی غزل های سنایی از منظر فرمالیسم، با تاکید بر نظریه «موریس گرامون» و بر اساس انتخاب محمدرضا شفیعی کدکنی در کتاب «در اقلیم روشنایی» می پردازد.