انسان در داستان پست مدرن (مطالعه موردی؛ داستان های ابوتراب خسروی)

«پست مدرنیسم»، بازتاب زندگی «انسان» پست مدرن است که در هنر او تجلی یافته است؛ بنابراین، برای درک هر داستانی باید به جایگاه انسان در این داستان ها دست یافت. در این پژوهش، داستان های کوتاه یکی از هنرمندان شاخص عرصه داستان نویسی پسامدرن، «ابوتراب خسروی»، به منظور تعیین جایگاه انسان، در آن ها، بررسی شد. در ابتدا، مولفه های مورد نظر از سه کتاب «هاویه»، «دیوان سومنات» و «کتاب ویران» استخراج شد و سرانجام پس از تامل در آثار یادشده، نگرش نویسنده نسبت به انسان به دست آمد. با توجه به بررسی انجام شده، زندگی انسان های این داستان ها را ویژگی هایی چون «عدم قطعیت و ثبات»، «گمشدگی»، «حاکمیت سرنوشت»، «تنهایی و انزوا»، «تشویش و سرگردانی» و «بدبینی» احاطه کرده است.