بررسی میزان رضایت شغلی کارکنان بخش های درمانی مرکز آموزشی درمانی طالقانی تبریز

رضایت شغلی از مهم ترین متغیرهای تحقیق در رفتار سازمانی و همچنین به عنوان متغیر محوری در تحقیقات و تئوری های سازمانی قلمداد گردیده است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین میزان رضایت شغلی کارکنان بخش های درمانی مرکز آموزشی درمانی طالقانی تبریز است.
این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی در سال 1393 انجام گرفت. جامعه مورد پ‍ژوهش را کارکنان بخشهای درمانی شاغل در مرکز آموزشی-درمانی طالقانی تبریز تشکیل دادند که به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته با استناد به پرسشنامه مطالعات قبلی مشتمل بر 3 بخش اطلاعات دموگرافیک (7 سوال)، رضایت شغلی (55 سوال) و عوامل مربوط به نارضایتی کارکنان (6 سوال) بود. پس از جمع آوری اطلاعات و وارد کردن داده ها در نرم افزار IBM SPSS از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد.
بیشترین میزان رضایت شغلی در حیطه ارتباط با همکاران و کمترین حیطه رضایت شغلی مربوط به حقوق و مزایا بود. بیشترین علت نارضایتی کارکنان در زمینه پرفشار و پراسترس بودن محیط کاری و کمترین مورد توزیع نامناسب نیرو بر اساس حجم کار بود.
در مجموع باید گفت که بر طبق یافته ها، رضایت شغلی اکثریت پرسنل در سطح کم و متوسط بود. از آنجا که رضایت شغلی عامل مهمی در نحوه عملکرد و کیفیت خدمات ارایه شده توسط کارکنان بیمارستان است، توصیه می شود مدیران و مسئولان، توجه جدی به نقص ها و کاستی ها نموده و درصدد رفع موانع برآیند.