شناخت شناسی علم علوی در نهج البلاغه

مطالعات شناخت شناسی به عنوان علم مستقل چندان قدمتی ندارد. اما به خاطر اهمیت فوق العاده و کاربرد آن در بیشتر رشته ها، همواره از اولویت های پژوهشی به شمار می رود. این مطالعات با توجه به نوع و موضوع مطالعه (ماهیت علم یا متعلق آن) به دو شاخه ی شناخت شناسی عام و شناخت شناسی خاص تقسیم می گردد. البته پژوهش در این زمینه بدون در نظر گرفتن منابع وحی و صاحبان آن، قطعا پژوهشی ابتر خواهد بود. از میان این منابع نهج البلاغه و صاحب آن امام علی(ع) بعد از قرآن کریم و رسول اکرم(ص) بالاترین جایگاه را در این زمینه دارد. لذا در این مقاله سعی شده است؛ براساس شناخت شناسی خاص، علم علوی در نهج البلاغه مورد بررسی قرار گیرد. نتیجه این پژوهش که بر اساس روش توصیفی- تحلیلی بر مبنای تعقلی- منطقی انجام گرفت؛ نشان می دهد که علم علوی دارای هشت ویژگی عمده است: 1- وحی گرایی 2- شهودگرایی 3- حقیقت گرایی 4- باطن گرایی 5- وحدت گرایی 6- فزون گرایی 7- شمول گرایی 8- خاص گرایی.