بررسی القای آپوپتوزیس ناشی از تیمار با عصاره ی پوست انار سیاه در رده ی سلولی ملانوما در مقایسه با سلول های اندوتلیال بند ناف انسان

نقص در آپوپتوزیس (Apoptosis) نقش مهمی در تشکیل تومورها بازی می کند و به هم خوردن تنظیم آن، باعث مقاومت به درمان می شود. تاثیرات انار در مهار آپوپتوزیس و تکثیر سلولی برخی از سرطان ها به اثبات رسیده است. در این مطالعه، به بررسی تاثیر عصاره ی پوست انار سیاه بر بقای سلولی، مورفولوژی و آپوپتوزیس سلول های ملانوما و اندوتلیال پرداخته شد.
عصاره ی هیدروالکلی انار پوست سیاه تهیه شد. آزمون سنجش سمیت MTT (3-(4،5-Dimethylthiazol-2-yl)-2،5-diphenyltetrazolium bromide) با دزهای (10، 100، 200 و 300 میکروگرم بر میلی لیتر) عصاره و گروه شاهد با دی متیل سولفوکساید 1/0 درصد، بر روی رده های ملانوما و اندوتلیال انجام شد. آپوپتوزیس با استفاده از کیت Annexin-V و دستگاه فلوسیتومتر و مورفولوژی سلول ها با میکروسکوپ بررسی گردید.
عصاره ی انار در مدت زمان 48 ساعت به طور وابسته به دز، موجب کاهش معنی دار درصد بقای سلول های ملانوما شد (05/0 > P)، اما بر سلول های اندوتلیال اثر سمی نداشت. تیمار با دز (5/77 میکروگرم بر میلی لیتر) IC50 (Half maximal inhibitory concentration) منجر به القای آپوپتوزیس اولیه (05/43 درصد) و ثانویه ی (05/0 درصد) ملانوما گردیدکه نسبت به گروه شاهد افزایش معنی دار داشت (05/0 > P) و 9/56 درصد سلول های زنده سالم بودند. القای آپوپتوزیس در سلول های اندوتلیال مشاهده نشد؛ تنها سلول های ملانوما پس از تیمار، دچار تغییرات مورفولوژیک از جمله چروکیدگی و گرد شدن غشا شدند.
عصاره ی پوست انار سیاه، باعث القای آپوپتوزیس، مرگ و تغییر مورفولوژی سلول های ملانوما می شود، اما بر روی سلول های اندوتلیال اثر ندارد. به نظر می رسد که این عصاره، می تواند با آزمایش های بیشتر به عنوان گزینه ی مناسبی برای القای آپوپتوزیس سلول های سرطانی ملانوما به عنوان درمان کمکی استفاده شود.