بررسی پلی مورفیسم G15631T ژن CYP2B6 با احتمال ابتلا به لوسمی میلوییدی حاد

لوسمی میلوییدی حاد (AML) حاصل تکثیر کلونال پیش ساز های نابالغ سلول های خونی میلوییدی است. عوامل متعدد محیطی و ژنتیکی در ایجاد سرطان ها از جمله AML دخالت دارند. سیتوکروم ها از جمله سیتوکروم P-450 به عنوان سم زدا درکاتابولیسم تعداد زیادی از داروها و مواد کارسینوژن شرکت دارند. پلی مورفیسم G15631T و تغییر ژنتیکی در ژن سیتوکرومP-450 می تواند استعداد ابتلا به برخی از بیماری ها از جمله AML را افزایش دهد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه ی پلی مورفیسم G15631T ژن CYP2B6 و احتمال ابتلا به لوسمی میلوییدی حاد در تعدادی از بیماران AMLمی باشد.
تعداد 76 بیمار AML و 80 فرد سالم به عنوان گروه کنترل برای بررسی پلی مورفیسم G15631 ژن CYP2B6 وارد مطالعه شدند.پلی مورفیسمG15631T با استفاده از پرایمرهای اختصاصی توسط PCR تکثیر و محصولات PCR توسط آنزیم Bsr I هضم شدند و الگوی هضم آنزیمی بر روی ژل آگارز الکتروفورز مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
فراوانی پلی مورفیسم G15631T در گروه بیمار 55 درصد به دست آمد که به صورت معناداری بیشتر از گروه کنترل (31 درصد) بود و شانس ابتلا به AML (با شاخص اطمینان 95 درصد) در بیماران دارای ژنوتیپ GT 95/1 برابر افراد دارای ژنوتیپ GT در گروه کنترل بود. ژنوتیپ TT در 4 نفر از افراد گروه بیمار دیده شد اما در گروه کنترل دیده نشد.
یافته های ما نشان می دهد که در جمعیت مورد مطالعه بین پلی مورفیسم G15631T ژن CYP2B6 و ابتلا به بیماری لوسمی میلوییدی حاد ارتباط وجود دارد اما مطالعات دیگر با حجم نمونه بیشتر توصیه می شود.