اثر باز آموزی حسی با بهبود عملکرد اندام فوقانی مبتلا در بیماران سکته ی مغزی ایسکمیک

سکته ی مغزی منجر به بروز اختلالات حسی، حرکتی و فقدان عملکرد می گردد. تحریکات حسی، اساسی برای شروع روند پلاستیسیتی مغزی و بهبود عملکرد حسی حرکتی در اندام های مبتلا می باشند. هدف این مطالعه بررسی اثر باز آموزی حسی با بهبود فعالیت عملکردی اندام فوقانی مبتلا در بیماران سکته ی مغزی ایسکمیک می باشد.
مطالعه ی حاضر از نوع تجربی قبل و بعد روی 30 بیمار زن و مرد مبتلا به سکته ی مغزی ایسکمیک که دامنه ی سنی آن ها حدود
40 تا 65 سال بود، در 2 گروه تجربی و کنترل (15n=) انجام گرفت. اطلاعات زمینه ای از طریق پرسشنامه، و بالینی از طریق آزمون هایFugl-Meyer (جهت بررسی عملکرد اندام مبتلا)، Box and block (جهت بررسی مهارت های دستی بیماران)، و Motoricity index (جهت بررسی نقایص حرکتی) اخذ گردید. گروه های تحقیق به مدت 24 جلسه (یک روز در میان) تحت درمان های تعریف شده قرارگرفتند. نتایج ارزیابی های قبل و بعد از درمان مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
مقادیر پایه اصلی گروه ها قبل از درمان مشابه بود و تفاوت معنی داری وجود نداشت. مقادیرقبل و بعد از درمان کلیه ی آزمون ها در گروه تجربی و کنترل معنادار بود (با برتری بارز گروه تجربی) و روند بهبودی را نشان می داد. درصد تغییرات آزمون ها، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل معنادار بود.
باز آموزی حسی به همراه انجام فیزیوتراپی روتین باعث بهبود معنادار آزمون های عملکردی، مهارت های دستی، و کاهش نقایص حرکتی اندام فوقانی مبتلا می گردد و انجام آن به عنوان یک نقطه اثر مثبت توصیه می شود.