اجتماعات علمی در آموزش و پرورش: بررسی جایگاه گروه های آموزشی و انجمن های علمی نزد معلمان آموزش و پرورش شهر ساری

اجتماع علمی در نظام آموزش و پروش ایران با شکل گیری گروه های آموزشی و انجمن های علمی هویت واقعی پیدا کرده است. با توجه به خلا تحقیقاتی و نیز اهمیت و کارکردهای چندگانه ی اجتماع علمی رسمی و غیررسمی در نظام آموزش و پروش، هدف اصلی این مطالعه بررسی جایگاه گروه های آموزشی و انجمن های علمی نزد معلمان آموزش و پرورش در شهرستان ساری است. این مطالعه به روش پیمایشی انجام شده است و اطلاعات آن از طریق پرسشنامه جمع آوری گردیده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان نواحی 1 و 2 شهرستان ساری بوده است. حجم نمونه آماری 276 نفر و به شیوه نمونه گیری طبقه ای نامتناسب انتخاب شده است. برخی از یافته های مهم این مطالعه عبارتند از: میزان آشنایی معلمان با وظایف و اختیارات گروه های آموزشی و انجمن های علمی پایین هست، رابطه معنی داری بین سن پاسخگویان و مشارکت در گروه های آموزشی وجود دارد، اما این رابطه برای مشارکت در انجمن های علمی معلمان معنی دار نیست، مردان نسبت به زنان مشارکت بیشتری در گروه های آموزشی و انجمن های علمی معلمان دارند؛ بین سابقه خدمت و مشارکت در گروه های آموزشی یک رابطه منفی معنی داری وجود دارد اما رابطه معنی داری بین سابقه خدمتی و مشارکت در انجمن های علمی معلمان وجود نداشته است، بین مقطع تدریسی معلمان و میزان مشارکت آنها در گروه های آموزشی و انجمن های علمی معلمان رابطه معنی داری وجود نداشته است، اما بین مدرک تحصیلی معلمان و مشارکت آنها در گروه های آموزشی رابطه معنی داری وجود دارد. افراد با تحصیلات بالاتر مشارکت بیشتری در گروه های آموزشی داشته اند، ولی سطح تحصیلات معلمان با مشارکت آن ها در انجمن های علمی رابطه معنی داری نداشته است. میزان آشنایی معلمان با وظایف و اختیارات این اجتماعات علمی و نیز اعتقاد این معلمان به مفید بودن این اجتماعات دو عامل عمده و مهم برای میزان مشارکت شان در این اجتماعات است.