استفاده از نظریه ی خود تشابهی ناقص به منظور تخمین نسبت عمقهای مزدوج پرش آبی ایجاد شده در جریانهای غلیظ عبوری از روی بسترهای صاف و زبر

جریان غلیظ به علت تفاوت چگالی با سیال محیطی به وجود می آید. این تفاوت جرم حجمی می تواند ناشی از ذرات جامد نامحلول، مواد محلول، تفاوتهای دمایی و... باشد. پرشهای آبی ایجاد شده در جریانهای غلیظ، نقش مهمی در تغییرات خصوصیات کیفی جریان غلیظ، و همچنین سیال محیطی (همانند دریاچه ها و مخازن سدها) دارند. در این تحقیق، با استفاده از تحلیل ابعادی و نظریه ی خود تشابهی ناقص، چنین پرشهایی مورد مطالعه قرار گرفته، و معادله ای جدید جهت محاسبه ی نسبت عمقهای مزدوج پرش به دست آمده است. به منظور بررسی کارایی این معادله، از نتایج مجموعه ای از آزمایشها، که جهت هر دو نوع بستر صاف و زبر صورت پذیرفته است، کمک گرفته شد. نتایج آزمایش، نشان دهنده ی دقت و کارایی مناسب معادله ی جدید به دست آمده نسبت به معادله سنتی می باشند. به عبارت دیگر، نشان داده شده است که نمی توان از تاثیر اختلاط سیال محیطی با جریان غلیظ، و همچنین از تاثیر زبری بستر بر مقدار نسبت عمقهای مزدج پرش، حتی در مقادیر کوچک، صرف نظر کرد.