بررسی اصول طراحی پارک های محله با توجه به پیشگیری از جرم علیه کودکان شهری

در کشور ما طراحی شهری به مفهوم امروزی، سابقه چندان طولانی ندارد و در این بین طراحی فضاهای بازی کودکان اولویت کمتری را داشته است. در شهرسازی سنتی ما به دلیل هویتمندی و احساس تعلق ساکنین به فضا و بودن آن با جوامع سنتی، کودکان به راحتی میتوانستند فضای مورد نیاز خود را برای بازی بیابند. امروزه افزایش شهرنشینی و تغییر نحوه زندگی محدودیت های فضای و زمانی بیشتری را برای کودکان و بازی آنها ایجاد کرده که موجب شده تا روش بازی آنها کاملا متفاوت از نسل قبل شود. رواج بازی های کامپیوتری بین بیش از 80 درصد کودکان امروز، این مساله را ثابت و لزوم راه حل های شهرسازانه را در شهرهای معاصر برای اختصاص فضای مناسب برای این قشر سنی ایجاب می کند. این مقاله با تحلیل و ارزیابی دو محله گلسار و حمیدیان در شهر رشت به عنوان دو محله جدید و قدیمی با استفاده از اصول و معیارهای جاری در طراحی فضاهای بازی به مقایسه این دو پرداخته و با استفاده از تکنیک های مصاحبه و مشاهده که به صورت میدانی است و اسناد که به صورت کتابخانه ای است به جمع آوری اطلاعات پرداخته است و با اثبات فرضیاتی که انتظارات کودکان امروز از فضای بازی را فراتر از تاب و سرسره های سنتی دانسته و آن را نیازمند بازنگری می بیند و تاثیر محیط کالبدی را روی رفتارهای بازی کودکان و فعالیت فیزیکی آنها تایید می کند، سعی در ارایه اصول و نگرشی نو در باب طراحی فضاهای بازی دارد.