بررسی رابطه ارتباطات علمی با خوداثربخشی دانشگاهی دانشجویان

امروزه علم و دانش به دلیل ارزش آن و یا به دلیل تاثیراتی که در کلیه ی عرصه های زندگی انسان بر جای گذاشته، اهمیت زیادی یافته است. سوال اصلی در این پژوهش آن است که آیا رابطه ای میان ارتباطات علمی و خوداثربخشی در میان دانشجویان وجود دارد یا خیر؟ جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی دانشجویان دو دانشگاه دولتی شاهد و دانشگاه تهران، که در سال 1389 برای تحصیلات عالی پذیرفته شده اند، تشکیل می دهد. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، معادل 360 نفر حاصل شد که از دانشکده های مختلف دو دانشگاه شاهد و تهران متناسب با تعداد کلی هر یک از آن ها تعیین گردید؛ سپس ابزار پرسشنامه به شکل تصادفی در اختیار پاسخگویان قرار گرفت، که با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. داده ها حاکی از میزان نسبتا پایین ارتباطات علمی و سطح متوسط خوداثربخشی شخصی و دانشگاهی در دو دانشگاه است؛ اگر چه میزان هر دو متغیر در دانشگاه شاهد کمتر از دانشگاه تهران بود. هم چنین نتایج حاصل از آزمون پیرسون نشان داد که ارتباطی معنادار میان ارتباطات علمی و میزان خوداثربخشی شخصی و دانشگاهی در میان دانشجویان وجود دارد.