مقایسه تاثیر کوتاه مدت و ماندگاری تکنیک های کشش ایستا، پویا و تسهیل عصبی عضلانی بر انعطاف پذیری عضلات همسترینگ

جهت اجرای موثرتر مهارت های ورزشی، پیشگیری از آسیب واحد تاندونی- عضلانی، و درمان صحیح، آگاهی از روش های مختلف کششی امری بدیهی است. در این تحقیق، اثرات کوتاه مدت و ماندگاری سه روش کشش PNF، ایستا، و پویا بر انعطاف عضلات همسترینگ دانش آموزان پسر مطالعه شد.

168 پسر دبیرستانی سالم به 4 گروه تحقیقی تقسیم شدند. گروه های تحقیق به مدت سه روز به انجام سه روش کشش PNF، پویا و ایستا پرداختند. گروه PNF حرکت کششی انقباض-رها کردن، گروه کشش ایستا حرکت کششی هاردلر، گروه کشش پویا حرکت کششی لگد زدن، را در روز اول طی یک جلسه تمرینی انجام دادند. از گروه های تمرینی بلافاصله پس از کشش سه پس آزمون به وسیله آزمون استاندارد بشین و برس به عمل آمد.

تحلیل واریانس برای داده های تکراری نشان داد که انعطاف عضلات همسترینگ در گروه های تمرینی به طور معناداری پیشرفت داشته است، اما در گروه شاهد بدون تغییر مانده است (05/0≥p). آزمون توکی نشان داد که تاثیر کوتاه مدت و ماندگاری این تاثیر در اثر دو روش کششPNF و ایستا همسان و معنادار هستند (05/0≥p). اما تغییرات کوتاه مدت انعطاف عضلات همسترینگ در گروه پویا پس از 24 ساعت ماندگار نبود (87/0P=).

اثر کوتاه مدت کشش در هر سه گروه تمرینی با گروه کنترل اختلاف معنا دار داشت و در ماندگاری، کششPNF و ایستا دارای اخلاف معناداری نسبت به کشش پویا بودند. کشش PNF و ایستا انعطاف پذیری همسترینگ را بهبود داده و اثر آن تا 48 ساعت ماندگار است. کشش ایستا به دلیل سهولت و پیچیدگی کمتر نیست به کشش PNF پیشنهاد می شود.