بررسی پدیده قاچاق انسان درقوانین ایران وحقوق بین الملل وتاثیرمتقابل مهاجرت بر آن

قاچاق، معضل دیرینه ای است که از دیرباز خسارت های اقتصادی و فرهنگی گسترده ای به کشورها وارد کرده و ملتها را از درآمدهای مشروع و قانونی چشمگیر محروم ساخته است. در این راستا، قاچاق انسان بعنوان مصداقی از جرایم سازمان یافته بین المللی، به یکی از پدیده های جوامع انسانی در طول ادوار مختلف تاریخی و همچنین در زمان حاضر، که از ابتدای دهه میلادی به برده داری مدرن شهرت یافته، به یک معضل جهانی تبدیل شده و روند افزایشی مهاجرت های بین المللی نیز به گسترش و درآمد زایی آن دامن زده است.
روش تحقیق: این پژوهش بر اساس روش توصیفی وتحلیلی نوشته شده است. که پس از بررسی اسناد و کنوانسیون های بین الملل و تطبیق با قوانین موضوعه ایران در خصوص قاچاق انسان و همچنین تاثیر متقابل مهاجرت های بین المللی بر قاچاق انسان، حاصل شده است.
براساس یافته های پژوهش و با مطالعه و بررسی معضل جهانی قاچاق و تاثیر شاخصه مهاجرت بر این پدیده در عرصه نظام بین الملل، وضعیت ارتکاب این جرم در ایران و تلاش دولتها در سیطره بین الملل به منظور توسعه و تدوین قوانین مترتب با این معضل، در قالب کنوانسیون و معاهدات بین المللی و همچنین قانونگذاری مبتی بر جرم انگاری این پدیده تاریخی در نظام های داخلی کشور و خصوصا کشور ایران، حاکی از این است که قاچاق انسان، یکی از پیچیده ترین و در عین حال خشن ترین جرایمی است که در حال حاضر در سطح جهان روی می دهد. این پدیده که با هدف ارتکاب اعمال غیرقانونی صورت می گیرد، دامنگیر بسیاری از کشورهای جهان شده است.
به موازات گسترش قاچاق انسان، عزم کشورهای مختلف و همچنین قانونگذاری ایران در مبارزه کیفری و اقدامات بازدارنده با این پدیده شوم جهانی افزایش یافته و تلاش کرده اند تا از طریق وضع قوانین شدید و انعقاد کنوانسیون های بین المللی به مبارزه با این معضل و تنبیه قاچاقچیان انسان بپردازند.