بررسی اثرات تغییر نسبت سوخت های ایزواکتان به هپتان نرمال بر عملکرد و آلایندگی موتورهای اشتعال تراکمی با واکنش های کنترل شده - بخش 1

موتورهای اشتعال تراکمی با واکنش های کنترل شده امروزه به عنوان یکی از زیر مجموعه های HCCI به شمار می رود که توانسته با استفاده از دو نوع سوخت، احتراق و آلایندگی را در این نوع از موتورها کنترل کند. احتراق در این نوع از موتورها با استفاده از تنوع سوخت و تغییر واکنش پذیری سوخت در سرعت ها و بارهای مختلف شروع می شود، به همین دلیل نسبت استفاده از دو سوخت در این نوع از موتورها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تغییر واکنش پذیری سوخت در داخل محفظه احتراق، برروی میزان تولید آلاینده ها نیز اثر گذار است. در احتراق این نوع از موتورها، سوخت با واکنش پذیری کمتر درداخل راهگاه ورودی پاشیده می شود و سوخت با واکنش پذیری بیشتر به صورت مستقیم داخل محفظه احتراق پاشیده می شود، سوخت با واکنش پذیری کمتر به منظور داشتن بازده بالاتر و امکان احتراق عادی در نسبت تراکم های بالاتر استفاده شده و سوخت باواکنش پذیری کمتر به منظور کنترل نرخ واکنش شیمیایی و همچنین کاهش اکسیدهای نیتروژن و ذرات دوده استفاده می شود. در این تحقیق، برای شبیه سازی نرخ واکنش های شیمیایی از مکانیزم های شیمیایی توسعه داده شده برای سوخت های ایزواکتان و هپتان نرمال استفاده شده است. سوخت ایزواکتان به عنوان یک سوخت با واکنش پذیری کمتر و سوخت هپتان نرمال به عنوان یک سوخت با واکنش پذیری بیشتر مورد استفاده قرار گرفته است. در ابتدا بحثی برروی اثر وجودی سوخت ایزواکتان و هپتان نرمال خواهیم داشت و در ادامه کار با تغییر نسبت این دو سوخت، پارامترهای مهم احتراق، از قبیل آلایندگی، شدت کوبش و احتراق ناقص مورد بررسی قرار می گیرد.