اتحادیه اقتصادی اوراسیا و الزامات ژئواکونومیک آن برای ایران

منطق رقابت های راهبردی پس از جنگ سرد جز در مناطق ویژه ای از جهان، دیگر از ماهیت نظامی پیروی نمی کند. رقابت های ژئوپلیتیک با افول جایگاه تقابلات نظامی، ماهیتی اقتصادی تجاری به خود گرفته اند. اتحادیه اقتصادی اوراسیا با گذراندن چندساله فرایندی که در اروپا چندین دهه به طول انجامید، ابزاری اقتصادی در خدمت اهداف رقابت های ژئوپلیتیک مهیا کرده است. منطق تعارض بر فراز کنش های اقتصادی این اتحادیه سیطره دارد و اهداف تجاری اعضای این اتحادیه را در تقابل با اتحادیه های دیگر و سایر واحدهای سیاسی پیگیری می کند. این پژوهش تلاش می کند تا جایگاه رقابت های ایران در پهنه منطقه اوراسیا را با گزاره های اقتصادی بیان کند. بنابر نظریه ژئواکونومی، پس از تشکیل اتحادیه اقتصادی اوراسیا ایران الزامات اقتصادی جدیدی پیش روی دارد که بدون توجه به آن ها توان رقابت های ژئوپلیتیک خود را در ماهیت نوین اقتصادی از دست خواهد داد. پرسش اصلی این پژوهش این است که الزامات ژئواکونومیک ایران پس از تشکیل اتحادیه اقتصادی اوراسیا چیست؟ پاسخ این پرسش را با تعیین جهت گیری های اقتصادی و تجاری ایران به شکلی که منافع کشور بیشینه شود ارائه می کنیم و به ذکر ابزارهای ژئواکونومیک ایران در اوراسیا می پردازیم . فرضیه پژوهش بر این اصل استوار است که تشکیل اتحادیه اقتصادی اوراسیا یک جهت گیری ژئوپلیتیک در چارچوب رقابت های اقتصادی است و برای ایران نیز در منطقه مجموعه ای از الزامات ژئواکونومیک به همراه دارد.