اثرات فیبر خوراکی محلول و نامحلول بر عملکرد و هیستومورفولوژی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی

اثرات فیبر محلول و نامحلول خوراک بر هیستومورفولوژی روده باریک و عملکرد جوجه های گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارها شامل: تیمار 1؛ جیره شاهد (عاری از فیبر) و تیمارهای 2، 3، 4 و 5 بودند که به ترتیب مقادیر 2 و 4 درصد سلولز و 2 و 4 درصد کربوکسی متیل سلولز به جیره شاهد افزوده شدند. افزودن کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با سایر گروه ها موجب کاهش وزن بدن، متوسط خوراک مصرفی و فاکتور بازدهی تولید شد و همچنین موجب افزایش ضریب تبدیل خوراک گردید (05/0> P). افزودن سطح 4 درصد فیبر (سلولز و کربوکسی متیل سلولز) به جیره، موجب افزایش وزن سنگدان در سن 10 روزگی گردید (05/0> P) اما در سن 21 روزگی، هر دو سطح 2 و 4 درصد این فیبرها موجب اثر مذکور گردید (05/0> P). وزن روده کوچک در جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی فیبر بیشتر از جوجه های تغذیه شده با جیره شاهد بود (05/0> P). مقایسات گروهی نشان دادند که وزن ارگان های هضمی به استثنای دئودنوم در گروه تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با گروه های تغذیه شده با جیره حاوی سلولز و جیره شاهد بیشتر بود (05/0> P). بر اساس مقایسات گروهی، افزودن سلولز به جیره موجب کاهش اسیدیته محتویات سنگدان در سنین 10 و 21 روزگی گردید (05/0> P)، در حالی که این اثر برای کربوکسی متیل سلولز فقط در سن 21 روزگی مشاهده شد. پرندگان تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز دارای طول و عرض ویلوس کمتر، عمق کریپت بیشتر، نسبت طول ویلوس به عمق کریپت کمتر و سطح ویلوس کمتر نسبت به سایر گروه ها بودند (05/0> P). تیمارهای مختلف بر نوع سلول های گابلت (اسیدی و خنثی) تاثیر معنی داری نداشتند (05/0< P) اما پرندگان تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز نسبت به سایر تیمارها دارای لایه سروزای ضخیم تر و همچنین تعداد بیشتری سلول گابلت در ایلئوم خود بودند (05/0> P). در مقایسه با سایر تیمارها، افزودن کربوکسی متیل سلولز موجب افزایش ویسکوزیته محتویات ژژنوم شد(05/0> P). این نتایج پیشنهاد می کند که اثرات فیبر خوراکی بر عملکرد و هیستومورفولوژی دستگاه گوارش بسته به نوع فیبر متفاوت می باشد.