تحلیل و بررسی تصحیف و تحریف در برخی روایات مهدویت

از جمله پدیده های موثر در تحول محتوایی روایات مهدویت در دوران نقل نوشتاری _ بر خلاف دوران نقل گفتاری _ پدیده «تصحیف و تحریف» است. برخی آن را مادامی که محتوای اصلی و مضمون روایت را دگرگون نسازد، روا می دانند و برخی به سبب این که برای آن به ویژه در دوران نقل نوشتاری، هیچ وجهی قائل نیستند، آن را ممنوع دانسته از آسیب های جدی روایات به شمار می آورند.
این پژوهش با تحلیلی گذرا بر برخی روایات در دست، اهتمام به بررسی های عمیق در روایات مهدویت را برجسته می کند و در نگاه پژوهشگران این عرصه قرار می دهد.
ره آورد این بررسی آن است که تصحیف و تحریف از هر نوع و هر مقدار که باشد _ از آن جایی که سخنی از غیر معصوم است که عارض بر فرمایش معصوم می شود _ ناپذیرفتنی است و شناسایی آن را امری بایسته است.
نقل بدون قید و شرط روایات، بدون توجه به تغییرات تصحیفی و تحریفی که داشته اند، همواره به زیان این معارف سترگ بوده و سبب آشفتگی ذهن مخاطبان شده است. از این رو بررسی ژرف و پی گیری مسیر روایت تا زمان صدور، از جمله بررسی روایات و تعیین میزان احتمالی تصحیف و تحریف، در تعیین اعتبار و میزان انتساب روایت به معصوم(ع) نقشی برجسته دارد.
بررسی ها نشان می دهد دو پدیده تصحیف و تحریف در مضمون برخی روایات مهدوی تاثیری فراوان دارند که برجسته کردن آنها می تواند در به کارگیری مواضع درست علمی در برابر این گونه روایات کمکی شایان نماید.