مقایسه پنج عامل بزرگ شخصیت در افراد دارای ترجیحات صبحگاهی- شامگاهی

یکی از مهم ترین تفاوت های فردی، ترجیحات صبحگاهی- شامگاهی است. فردی که در صبح عملکرد بهتری دارد و زود بیدار می شود «صبحگاهی»، کسی که در غروب احساس و عملکرد بهتری دارند و دیر به رختخواب می رود «شامگاهی» نامیده می شود. هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی ویژگی های شخصیتی افراد دارای ترجیحات صبحگاهی- شامگاهی در بزرگسالان ساکن شهر اصفهان می باشد. بدین منظور، تعداد 100 نفر از زنان و مردان بزرگسال ساکن در شهر اصفهان در سال 93 با توجه به نمره آنان در پرسشنامه ترجیحات صبحگاهی و شامگاهی (MEQ) هورن و استبرگ (1976) (50 نفر تیپ صبحگاهی و 50 نفر تیپ شامگاهی، میانگین سنی: 2/36 سال) به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در مقیاس 5 عامل بزرگ ویژگی شخصیتی (NEO) کاستا و مک کرا (2003) مورد آزمون قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل یافته ها با استفاده از روش واریانس چند متغیره (مانوا) صورت گرفت و نتایج پژوهش نشان داد که در خرده مقیاس های برون گرایی، گشودگی، توافق پذیری و وجدان گرایی بین افراد صبحگاهی و شامگاهی تفاوت معنادار وجود دارد (05/0P<). به نظر می رسد خاصیت تفکر گرایی (توجه به تجربه) صبحگاهی ها و عملکرد منطقی و تحلیل گرایی (نه احساسات و ارزش های شخصی) ایشان بر شخصیت این افراد تاثیر می گذارد.