طراحی شبکه اتوبوسرانی با در نظر گرفتن نقاط تغییر خط

طراحی شبکه خطوط اتوبوسرانی اولین گام از برنامه ریزی سیستم اتوبوسرانی شهری میباشد. با توجه به تاثیر طراحی شبکه خطوط بر سایر گامهای طراحی شبکه اتوبوسرانی نظیر تدوین جدول زمانبندی، تخصیص ناوگان و تخصیص خدمه این مرحله از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. یکی از مواردی که در طراحی شبکه خطوط مشخص می شود، مکان نقاط تبادلی می باشد که در طراحی های شبکه معمول تنها به بهینه سازی پارامترهایی نظیر زمان سفر مسافران پرداخته شده و به موقعیت این نقاط توجهی نمی شود. موقعیت نقاط تبادل سفر که نتیجه مرحله طراحی شبکه است در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله روشی ارائه شده که طراحی شبکه به گونه ای انجام شود تا تبادل سفر در نقاطی صورت گیرد که ظرفیت بیشتری داشته باشند. روش ارائه شده در این تحقیق بر مبنای الگوریتم ژنتیک می باشد که بر روی شبکه فرضی به کار گرفته شده است. نتایج به دست آمده نشان دهنده موثر واقع شدن در نظر گرفتن محدودیت تبادل مسافر در مکان نقاط تبادلی می باشد.