مقایسه وضعیت شناختی، سلامت روانی و کیفیت زندگی سالمندان مقیم سرای سالمندان و ساکن منازل شخصی شهر تهران

سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است. توجه به نیازها و مسائل آن از اهمیت خاصی برخوردار است. مساله ی نگهداری و تامین آسایش ورفاه سالمندان در جامعه هر روز ابعاد جدید و گسترده تری پیدا می کند از این رو، پژوهش حاضرباهدف مقایسه میزان کیفیت زندگی و سلامت روان و وضعیت شناختی سالمندان مقیم و غیر مقیم سرای سالمندان صورت میگیرد تا برنامه ریزی برای تامین سلامت سالمندان درآینده با شناختی دقیق تر انجام شود و تبعات روانی و عاطفی جدایی سالمندان از خانه و خانواده را مورد بررسی قرار دهد.
این مطالعه از نوع مقطعی- مقایسه ای در سال 93 می باشد. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه سالمندان ساکن در خانه و ساکن در سرای سالمندان شهر تهران می باشد. که 120نفر از سالمندان در دو گروه 60 نفری،60 نفر ساکن خانه (30نفر زن و30نفر مرد) و60 نفر ساکن خانه سالمندان(30نفر زن و30نفر مرد) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل پرسشنامه کیفیت زندگی 36SF-ازمون 90SCL- و آزمون وضعیت شناختی MMSE می باشد. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSSو به روش آزمون تحلیل واریانس چند راهه انجام شد
براساس نتایج، تاثیر محل سکونت بر سلامت روانی سالمندان معنی دار به دست آمد( 217/93=F و 000/0> (pو میانگین نمرات اختلال روانی سالمندان که در خانه سالمندان نگهداری می شوند به طور معنی داری بیشتر از سالمندانی است که با خانواده زندگی می کنند. همچنین در مورد وضعیت شناختی، تاثیر محل سکونت معنادار یود (84/200=F و000/0>p). میانگین وضعیت شناختی سالمندانی که در خانه زندگی می کنند به طور معناداری بالاتر از سالمندانی است که در سرای سالمندان ساکن هستند. درباره کیفیت زندگی نیز تاثیر محل سکونت معنادار بود (57/542=Fو 000/0>p) بدین صورت که میانگین کیفیت زندگی سالمندان ساکن خانه بالاتر از سالمندان سرای سالمندان است
با توجه به یافته های پژوهش، محل سکونت سالمندان، نقش موثری در سطح سلامت روان، وضعیت شناختی وکیفیت زندگی آنها ایفا می کند. باتوجه به غیرقابل اجتناب بودن گسترش موسسات نگهداری سالمندان در آینده، لزوم توجه هرچه بیشتر به شرایط محیط زندگی دراین موسسات مورد تاکید قرار می گیرد.