تاثیر امید درمانی به شیوه گروهی بر بهبود ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر امید درمانی به شیوه گروهی بر ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد.
این پژوهش از نوع آزمایشی و طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری، شامل کلیه بیماران ام اس اصفهان بود. نمونه پژوهش، متشکل از24 بیماری بود که به طور داوطلبانه با توجه به ملاک های ورود از میان 44بیمار داوطلب با سطح کیفیت زندگی پایین انتخاب شدند. و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(گروه12 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای امید درمانی شرکت کردند اما گروه کنترل در زمان اجرای آزمایش مداخله ای دریافت نکرد. در پایان نیز بطور همزمان از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه فرم کوتاه کیفیت زندگی استفاده شد.داده ها با استفاده از آماره های توصیفی(میانگین،انحراف معیار،فراوانی)و آماره های استنباطی(تحلیل کواریانس) و با نرم افزار SPSS16مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که ابعاد کیفیت زندگی گروه مداخله بعد از جلسات درمانی در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معناداری پیدا کرد(0001/0>p). همچنین اثر تعاملی جنسیت و مداخله نیز معنادار نبود به این معنی که تغییر رفتار افراد پس آزمون در کیفیت زندگی در گروه شاهد و مداخله بستگی به جنسیت آن ها نداشت.
پژوهش حاضر نشان داد که امید درمانی می تواند به بهبود ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بیانجامد. بنابراین بهره گیری از این رویکرد درمانی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس و سایر بیماران مبتلا به بیماری های مزمن توصیه می گردد.