اثر مصرف دگزامتازون در زمان بارداری بر تکوین و عملکرد بیضه فرزندان بالغ نسل اول موش های صحرایی

دگزامتازون یکی از پر مصرف ترین ترکیبات گلوکوکورتیکوئیدی است که در درمان بسیاری از بیماری ها از جمله در افراد باردار مستعد به زایمان زودرس مورد استفاده قرار می گیرد لذا این تحقیق با هدف بررسی اثر تجویز پری ناتال دگزامتازون بر عملکرد ترشحی محور هیپوفیز-گوناد و بر تعداد سلول های دودمانی جنسی بیضه فرزندان بالغ موش های صحرایی انجام گرفت.
در این مطالعه تجربی از 40 سر موش صحرایی باردار که به گروه های کنترل، شاهد و سه دسته تجربی دریافت کننده دوز های 5/0 ،1 و 2 میلی گرم بر کیلوگرم دگزامتازون که دارو را از روز هشتم بارداری تا زمان زایمان به صورت یک روز در میان دریافت داشتند استفاده شد. پس از زایمان نوزدان و مادران تحت هیچ تیماری قرار نگرفتند و پس از بلوغ فرزندان نر با خون گیری از قلب و جدا سازی بیضه آن ها اقدام به تهیه مقاطع بافتی و اندازه گیری میزان پلاسمایی هورمون های تستوسترون، LH و FSH و تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید، سروتولی و لایدیگ گردید. نتایج با استفاده ازنرم افزارSPSS-20 و با کمک آزمون های آماری تجزیه واریانس یک طرفه و دانکن آنالیز شدند و معنا داری اختلاف داده ها در سطح 05/0 ≥p در نظر گرفته شد.
نتایج حاصل از آنالیز داده ها نشان دهنده آن است که دگزامتازون باعث کاهش هورمون تستوسترون وافزایش FSH و LH وکاهش سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتید، اسپرماتوسیت ولایدیگ می گردد.
دگزامتازون احتمالا از طریق مهار فعالیت میتوزی و تحریک ترشح هورمون مهارکننده ترشح گونادوتروپین ها باعث اختلال در تکوین جنین و کاهش تستوسترون و سلول های دودمانی جنسی در موش های صحرایی نر می شود.