رابطه افشای سرمایه فکری با نوع مالکیت و اندازه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

با گسترش قابلیت های شبکه ارتباطی، سهم دانش و اطلاعات در سطح جهانی بسیار افزایش یافته است. برای آنکه یک سازمان بتواند به فعالیت خود ادامه دهد و بقای خود را تضمین نماید، نیاز به معرفی محصولات و فرآیندهای جدید و بدیع مبتنی بر دانش جدید دارد. در نتیجه مدیریت و اندازه گیری و همچنین گزارشگری سرمایه فکری در سال های اخیر توجهات بسیاری را به خود معطوف داشته است. گزارشگری اطلاعات سرمایه قکری می تواند منجر به اخذ تصمیمات کارآمدتر توسط مدیران، سهامداران، دولت و سایر ذینفعان گردد. هدف این پژوهش بررسی میزان افشای اطلاعات سرمایه فکری و ارتباط آن با نوع مالکیت سهام و اندازه شرکت می باشد.
به منظور تعیین میزان افشای اطلاعات سرمایه فکری از روش تحلیل محتوا و هچنین برای بررسی رابطه بین میزان افشای اطلاعات و نوع مالکیت سهام و اندازه شرکت از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 50 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دو سال متوالی 1387 و 1388 است.
نتایح حاصل از آزمون فرضیه ها نشان می دهد که در سال 87 ، سرمایه خارجی و در سال 88، سرمایه انسانی بیشترین میزان افشا را داشته اند و رابطه معناداری بین میزان افشای اطلاعات سرمایه فکری و نوع مالکیت سهام و اندازه شرکت وجود دارد.