نقش توانمندسازی کارکنان در افزایش بهره وری (مطالعه موردی: کارکنان دانشگاه یزد)

توانمندسازی کارکنان یکی از عوامل اصلی و اساسی در افزایش بهره وری و در واقع، پیش نیاز افزایش بهره وری است. در پژوهش حاضر به بررسی ارتباط ابعاد توانمندسازی روانشناختی کارکنان با میزان بهره وری پرداخته شده است. این تحقیق بر اساس اهداف و ماهیت توصیفی تحقیق، بر مبنای روش جمع آوری داده ها از نوع پیمایشی و به لحاظ روش تحلیل داده ها از نوع مطالعات همبستگی می باشد. این پژوهش در دانشگاه یزد انجام شده و جامعه آماری تحقیق شامل؛ کارکنان دانشگاه یزد (رسمی و پیمانی) (430 نفر) می باشند که با استفاده از فرمول نمونه گیری جامعه محدود کوکران و روش نمونه گیری طبقه بندی شده، 110 نفر به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها دو پرسشنامه بوده است، یک پرسشنامه ی استاندارد توانمندسازی روانشناختی کارکنان اسپریتزر و دیگری پرسشنامه ی عملکرد پاترسون در ارتباط با سنجش بهره وری نیروی انسانی که پس از اطمینان از روایی و پایایی آن ها مورد استفاده قرار گرفتند. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS.16 از روش های آماری همبستگی کندال استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین توانمندسازی روانشناختی و ابعاد آن (احساس شایستگی، معنی دار بودن، موثر بودن) با بهره وری فردی کارکنان، همبستگی مثبت و ناقصی وجود دارد و بین احساس اعتماد با بهره وری، همبستگی معکوس و ناقصی وجود دارد.