بررسی نقش سرمایه اجتماعی در ارتقای امنیت اجتماعی (با تاکید بر متغیرهای میانجی رفتارهای شهروندی کارکنان و انضباط اجتماعی)

بسیاری از صاحب نظران و پیشگامان سرمایه اجتماعی بر روی اثرات افزایش این نوع از سرمایه بر ارتقای سطح امنیت و کاهش جرم و جنایت در جامعه اتفاق نظر دارند، به عنوان مثال، جین جاکوب که برای اولین بار مفهوم و واژه سرمایه اجتماعی را مطرح کرده، کاهش جرم و جنایت خیابانی را از جمله نشانه های محله هایی که شبکه های اجتماعی فشرده دارند، می داند. در این مقاله سعی شده است که با استفاده از تحلیل ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی و واکاوی ارتباط آن با برقراری امنیت اجتماعی در جامعه از طریق ایجاد و توسعه انضباط اجتماعی و رفتار شهروندی، پیشینه نظری لازم برای تحلیل این فرایند به منظور اقدامات عملی و اتخاذ سیاست ها، به خصوص در ایجاد بستری مناسب برای اجرای پلیس جامعه محور فراهم گردد. روش اجرای این تحقیق، توصیفی- تحلیلی با استفاده از روش اسنادی- کتابخانه ای و با ابزار فیش برداری بوده است. براساس نتایج این تحقیق، انضباط اجتماعی، پلیس جامعه محور و رفتار شهروندی بر پایه دو عامل «اعتماد» و «مشارکت» شکل گرفته اند، با افزایش اعتماد و مشارکت در بین افراد جامعه و در درجه دوم در بین افراد جامعه و پلیس، بر اساس بسیاری از شاخص های کمی و کیفی اندازه گیری با افزایش سطح سرمایه اجتماعی در آن جامعه روبرو می شویم و در نهایت افزایش سطح سرمایه اجتماعی در جامعه زمینه ساز بکارگیری فلسفه پلیس جامعه محور، افزایش رفتار شهروندی در بین کارکنان پلیس و بهبود وضعیت انضباط اجتماعی می شود. احساس مسئولیت اجتماعی مدیران دولتی، ایجاد حس یگانگی و وحدت با جامعه و پایبندی به اصول اخلاقی می توانند بر ضایعه کاهش اعتماد شهروندان غلبه نموده و به ایجاد سرمایه اجتماعی و فضای اطمینان و اعتماد یاری رسانند.