نقش مدیریت استعداد در سرمایه های فکری سازمان (سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری،سرمایه مشتری)

با ورود دانش و استعداد به عرصه تولید، این دوعامل در مقایسه با سایر عوامل تولید، مانند زمین و سرمایه و ماشین آلات و... از ارجحیت بیشتری برخوردار شده اند؛ به طوری که اکنون به عنوان مهمترین عامل تولید محسوب میشوند و از آنها به عنوان مهمترین مزیت رقابتی سازمان ها یاد برده میشود. یکی از ویژگی های این دانش و استعداد این است که نامشهود است؛ یعنی غیر قابل لمس و غیر قابل محسوس است و ارزش گذاری و اندازه گیری آن خیلی سخت و مشکل است؛ در صورتیکه در گذشته سازمانها با استفاده از روش های حسابداری قادر بودند تا ارزش و اندازه عوامل تولید خود را بهطور کامل محاسبه کنند . امروزه روش های حسابداری قبلی، دیگر دارای کارایی لازم نیستند. دانش و استعداد به عنوان یکی از مهم ترین اجزای دارایی های نامشهود محسوب میشوند و موفقیت سازمان ها به توانایی مدیریت این دارایی های نامشهود بستگی دارد و برای اینکه بتوانیم این دارایی ها را مدیریت کنیم، ابتدا باید آنها را شناسایی و اندازه گیری کرده تا در نهایت بتوانیم آنها را مدیریت کنیم. همچنین امروزه سازمانها به خوبی دریافته اند که به منظور موفقیت در اقتصاد پیچیده جهانی و نیز ماندگاری در محیط کسب و کار، به داشتن بهترین دانش و استعدادها نیاز دارند. هم زمان با درک نیاز به استخدام، توسعه و نگهداشت استعدادها، سازمان ها دریافته اند که دانش و استعدادها منابعی بحرانی هستند که برای دستیابی به بهترین نتیجه ها، نیازمند مدیریت میباشند. پرورش و توسعه دانش، قابلیتها و مدیریت استعدادها بخش جدانشدنی راهبرد و چشم انداز سازمان های پیشروی امروز هستند.