نامه به سردبیر

اصلاح نژاد (Eugenics) یک جنبش زیستی اجتماعی است که بر بهبود ترکیب ژنتیکی یک جمعیت تاکید دارد و برای این کار قائل به مداخلات گسترده در جمعیت های بشری است، اگرچه اصلاح نژاد در ابتدا مبتنی بر نظریات توارث مندل شکل گرفت، ولی به مرور تغییرات زیادی کرد{Blom، 2008 #5;Blom، 2008 #5}. در واقع امروزه تئوری های اصلاح نژاد یک علم زیستی صرف نیستند، بلکه مجموعه ای از مسائل زیستی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی را دربر می گیرند (1). امروزه اصلاح نژاد در ابعاد مختلفی همچنان اجرا می شود، به طوری که برنامه های عقیم سازی اجباری در نقاطی از دنیا با ابعاد مختلف علیه گروه های اقلیت اعمال می شود (2). همچنین ایده های اصلاح نژاد، روش های تشخیصی ژنتیکی به کارگرفته در تکنیک های کمک باروری (Assisted Reproductive Techniques) را متاثر کرده است، به طوری که گاهی یک سلول تخم که دارای صفاتی خاص و متمایز است، جهت کاشت (Implantation) در رحم انتخاب می شود و با انتخاب یکی اقدام به حذف مابقی می شود (3)، حتی سیاست های اصلاح نژاد بر مشاوره های ژنتیکی قبل از ازدواج در تعدادی از کشورها سایه افکنده است (4). همچنین تاریخچه اصلاح نژاد نشان دهنده کارایی آن در ارتقای عملکرد شغلی افرادی است که در ارتباط با معلولان می باشند (5). از اصلاح نژاد در نقاط مختلف دنیا توسط برخی دولت ها حمایت شده است و حتی به عنوان یک فلسفه اجتماعی برای بهبود توارث بشر مطرح شده است، اما اساس این فلسفه مبتنی بر این است که «گروه خاصی از مردم بیشتر تولید مثل داشته باشند و گروهی از آن ها کم تر زادولد کنند» (6). نقدهایی که بر این فلسفه وارد است را می توان به شرح زیر خلاصه کرد: 1 اساس این فلسفه مبتنی بر گروه بندی و طبقه بندی مردم است. با این حساب، افراد فقیر، مبتلایان به عقب ماندگی ذهنی، نابینایی، ناشنوایی یا نقص تکاملی و حتی برخی گروه های نژادی در طبقه کم برخوردار (Disadvantage) قرار می گیرند. همانطور که آلمان نازی اقدام به چنین کاری کرد.