تغییرات سطوح سرمی آیریزین و شاخص های لیپیدی دانشجویان پسر دارای اضافه وزن پس از هشت هفته تمرین هوازی

چاقی اختلال متابولیکی است که در پی افزایش انرژی دریافتی و کاهش مصرف انرژی ایجاد می شود. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آیریزین و شاخص های لیپیدی دانشجویان پسر دارای اضافه وزن بود.
در این مطالعه نیمه تجربی که در سال 1394 انجام شد، تعداد 24 دانشجوی پسر دارای اضافه وزن با میانگین سن 88/1±13/21 سال و نمایه توده بدن 25 تا 9/29 کیلوگرم بر مترمربع، به روش هدف دار و در دسترس گزینش و به دو گروه همگن تمرین هوازی(12 نفر) و کنترل(12 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته سه جلسه ای و هر جلسه 40 تا 50 دقیقه با شدت 80-60 درصد ضربان قلب بیشینه تمرین کردند. همزمان گروه کنترل فعالیت های روزانه خود را انجام دادند و در تمرین هوازی شرکت نداشتند. پیش و پس از مداخله تمرینی سطوح سرمی آیریزین و شاخص های لیپیدی اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین های درون گروهی و بین گروهی از روش آنالیز واریانس اندازه های تکراری استفاده و سطح معنی داری 05/0>P در نظر گرفته شد.
هشت هفته تمرین هوازی منجر به افزایش معنی دار سطح VO2maxو HDL-C (05/0>P) و کاهش معنی دار وزن، شاخص توده بدن، درصدچربی بدن و TC شد(05/0>P)، از طرفی تغییرات سطوح سرمی آیریزین، LDL-C و TG معنی دار نبود(05/0

نتیجه گیری

تمرین هوازی بدون تغییر در سطح سرمی آیریزین، تاثیر مطلوبی بر افزایش VO2max، بهبود ترکیب بدنی و کاهش ریسک فاکتورهای لیپیدی دارد.