اثر اعتیاد به مواد مخدر بر باروری موش های نر

مطالعات اندکی درباره تاثیر اپیوییدها بر باروری مردان و نیز ارتباط بین مواجهه پدران با مواد مخدر با شکل گیری ویژگی های فیزیولوژیکی و رفتاری و فرزندان وجود دارد.

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر اپیوییدها و مشتقات آن بر باروری موش های نر انجام شده است.

چهل موش نر از نوع ویستار، به شکل تصادفی به 5 گروه مساوی که با مورفین، نالوکسان، نالوکسان و مورفین مواجهه داشتند و نیز یک گروه شم و یک گروه به عنوان شاهد تقسیم شدند. ویژگی های بافت شناسی و اسپرماتوژنز بعد از 6 ماه قرار گرفتن در معرض مخدرها بر اساس اندازه گیری اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اسپرماتید و اسپرم مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده جهت بررسی اهمیت و معناداری تفاوت های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

در میان 5 گروه موش این مطالعه، تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید، اسپرم بین گروه ها متفاوت بودند. کمترین میانگین تعداد این سلول ها در میان موش های گروه مورفین، و پس از آن گروه مورفین/ نالوکسان و گروه نالوکسان وجود داشتند. این تفاوت در گروه شم و شاهد بیشتر قابل توجه بود. علاوه بر این، تفاوت مشاهده شده بین افراد از نظر آماری معنی دار بود. (001/0>p).

مطالعه ما نشان داد که مورفین و دیگر مشتقات اوپیوییدی می تواند تمام جمعیت سلولی در روند اسپرماتوژنز را کاهش دهد.