بررسی دیدگاه خانواده بیماران بستری در مراحل پایانی عمر در زمینه دادن اطلاعات واقعی به بیمار در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان

داشتن بیمار در مراحل پایانی عمر یک وضعیت بالقوه تهدید کننده و رویداد سخت خانوادگی است. حقیقت گویی کاملا وابسته به فرهنگ است. در ایران نقش خانواده در حقیقت گویی بیماران مراحل پایانی عمر مهم است. لذا این مطالعه با هدف تعیین نگرش خانواده بیماران در مراحل انتهایی زندگی درباره حقیقت گویی در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان در نیمه دوم سال 1393 انجام شد.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی 124 نفر از اعضاء درجه یک خانواده بیماران مبتلا به سرطان انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته متشکل از دو بخش اطلاعات دموگرافیک و نگرش خانواده ها در مورد حقیقت گویی بود. در نهایت تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری 19 SPSS و با آمار توصیفی و استنباطی انجام شد.
نتایج این مطالعه نشان داد نگرش خانواده بیماران بدحال مراحل پایانی عمر نسبت به حقیقت گویی (30/0±23/3) نسبتا مثبت بوده است. خواهر و برادر و همسر بیمار نسبت به والدین و فرزندان بیمار مبتلا به سرطان نگرش مثبت تری در حیطه نحوه گفتن حقیقت (03/0p=) و نمره کل داشتند(03/0p=).
حقیقت گویی جنبه های اخلاقی، روانی، فرهنگی و اجتماعی دارد. امروزه به دلیل پیشرفت های علم پزشکی و افزایش دانش عمومی جامعه نگرش مثبتی در مورد حقیقت گویی وجود دارد. ارتباطات خوب خانوادگی با دیسترس روانی کمتری ناشی از حقیقت گویی همراه است.