بررسی تعامل و مولفه های آن در روابط امام خمینی و جنبش های دانشجویی خارج از کشور بین سال های 1342 تا 1357

اعزام دانشجویان ایرانی به خارج از کشور موجب تحول در جهان بینی انسان ایرانی گردید. نشانه های این تحول پس از انقلاب مشروطه، تشکیل نخستین گروه های اپوزیسیون دانشجویی خارج از کشور در زمان رضاشاه بود. این حرکت های سیاسی که در دهه 20 و 30 ادامه یافت، متاثر از جریان های سیاسی درون کشور بود. در دهه 40 تحولات سیاسی شتاب بیشتری یافت و با سرکوب قیام 15 خرداد 1342 و تبعید امام به خارج از کشور، دانشجویان با تاسیس تشکل هایی طی سال های دهه 40 و 50 با ایشان ارتباط برقرار کرده و خواهان روابط متقابل جهت مبارزه با استبداد و استعمار شدند. ایشان با استقبال از فعالیت های دانشجویان، آنان را تشویق و نسبت به آینده کشور امیدوار کرد. در مقاله حاضر تلاش می شود علل و مولفه های تعامل میان امام و جنبش های دانشجویی خارج از کشور بین سال های 1357 1342 بررسی شود.