ارزیابی وضعیت آموزش راهنمایان گردشگری در ایران با رویکرد ارایه الگوی آموزشی در سطح دانشگاهی

با توجه به اهمیت و نقش راهنمایان تور در ارایه خدمات گردشگری به گردشگران داخلی و خارجی و همچنین کم توجهی به موضوعات مربوط به راهنمایان تور در ادبیات گردشگری، این تحقیق به ارزیابی وضعیت آموزش راهنمایان گردشگری در ایران میپردازد. این پژوهش که از لحاظ روش شناسی، تحلیلی پیمایشی است؛ با هدف شناخت وضعیت فعلی آموزش راهنمایان گردشگری در ایران و ارایه راهکارهای مناسب جهت بهینه نمودن آموزشها و توسعه برنامه های آموزشی راهنمایان گردشگری نوشته شده است. نمونه آماری پژوهش حاضر را 120 نفر ازکارشناسان گردشگری، اساتید و راهنمایان آموزش دیده و حرفه ای تشکیل میدهد. داده های این پژوهش از طریق پرسشنامه (با 34 متغیر) جمع آوری و با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون کای دو تجزیه و تحلیل شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که وضعیت برنام ه های درسی و تکنولوژی، تجهیزات و منابع فیزیکی و مدیریت و سیاست گذاری های کلان گردشگری در حد متوسط بوده و بازنگری در برنامه های درسی و افزایش تجهیزات، تسهیلات و امکانات لازم در مراکز آموزشی ضروری به نظر میرسد. در این راستا، برای رسیدن به وضعیت مطلوب بایستی در سیاست گذاری های کلان گردشگری کشور نسبت به توسعه مراکز آموزشی در استانهای گردشگرپذیر و توسعه امور آموزشی راهنمایان در دانشگاه ها برنامه ریزی مناسبی صورت گیرد.