سنجش توسعه نواحی شهری با استفاده از مدل ELECTRE، نمونه موردی شهر خرمدره

پس از دهه 1980 که توسعه پایدار به عنوان مفهومی بنیادی در گزارش برانت لند مطرح شد، این موضوع در مرکز توجه برنامه ریزی ها در سطوح مختلف قرار گرفت. از آنجائیکه شهر به عنوان مکان زیست و فعالیت سالم شهروندان به شمار می آید، و با توجه به اینکه رشد شهرها در جهان سوم معمولا برپایه ی اصول توسعه پایدار و برنامه ریزی شهری صحیح و آینده نگر نمی باشد، لازم است در جهت پایداری آن ها گام های موثری برداشته شود. در کشورهای کمتر توسعه یافته نابرابری های فضایی در مناطق شهری به طور چشمگیری در حال افزایش است، و این امر باعث جدایی گزینی طبقات اجتماعی – اقتصادی در مناطق شهری شده است. از مهمترین عواملی که باعث این جدایی گزینی و عدم برابری شهروندان در استفاده از امکانات و خدمات شهری می گردد، توزیع نابرابر این خدمات در مناطق مختلف شهری می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نابرابری در نواحی شهری از نظر شاخص های توسعه اقتصادی – اجتماعی و کالبدی در نواحی شش گانه خرمدره انجام شده است. با توجه به کارآمدی مدل الکتر(ELECTRE) از 10 شاخص اقتصادی – اجتماعی و کالبدی دیگر مورد استفاده قرار گرفته شده است. نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی است. نتایج بدست آمده است از مدل الکتر حاکی از آن است که در بین نواحی ششگانه خرمدره، ناحیه 1 و 3 از نظر شاخص های توسعه اقتصادی – اجتماعی و کالبدی در بهترین شرایط و ناحیه 6 در نامناسب ترین شرایط از لحاظ دسترسی به خدمات و شاخص های توسعه قرار دارد؛ و این امر نشان دهنده این است که نواحی شهر خرمدره از نظر شاخص های اقتصادی – اجتماعی و کالبدی در شرایط کاملا متفاوتی قرار دارند.