بررسی تاثیر عملیات احداث هلالی آبگیر بر خصوصیات پوشش گیاهی در مرتع کمرک تفتان

طرح های ذخیره نزولات و عملیات توسعه رطوبت در سطح مراتع با اهداف مختلف به اجرا درمی آید. در مناطق خشک که محدودیت رطوبت یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده پوشش گیاهی شناخته می شود هر گونه اقدام در جهت توسعه رطوبت و استحصال آب باران می تواند عامل توسعه پوشش گیاهی باشد. در این مطالعه اثر یکی از این اقدامات، یعنی اجرای عملیات هلالی آبگیر بر ویژگی های عملکردی پوشش گیاهی و به ویژه گونه کلید منطقه، 11سال پس از اجرا، بررسی گردید. به این منظور در هر یک از مناطق شاهد و اجرای عملیات هلالی آبگیر یک منطقه معرف در نظر گرفته شد. در هر یک از این مناطق، تعداد 14 ترانسکت 400متری و بر روی هر ترانسکت تعداد 2 پلات 8 مترمربعی مستقر و پس از درج لیست گونه های موجود در هر قاب، درصد تاج پوشش، تعداد پایه، ابعادگیاه و میزان لاشبرگ به تفکیک گونه ثبت گردید. مقایسه با استفاده از آزمون t مستقل صورت گرفت. نتایج نشان داد که در اثر اجرای پروژه پوشش تاجی از 9/11 به 56/20 درصد، تولید از 18/3 به 22/5 گرم در مترمربع، میزان لاشبرگ از 8/0 به 29/1 گرم در مترمربع افزایش داشته است. همچنین اجرای عملیات سبب افزایش تاج پوشش، تراکم و حجم توده زنده سرپای گونه Artemisia santolina شده و تراکم گونه مهاجم Hammada salicornica کاهش یافته است. اختلاف تاج پوشش کل، تاج پوشش گونه کلید، تولید ماده خشک و لاشبرگ در سطح 05/0 معنی دار است. از طرفی تغییرات تراکم و حجم توده زنده سرپای این گونه اختلاف معنی دار در سطح 01/0 را نشان داد. در ترکیب گیاهی نیز سهم گونه کلید افزایش و سهم گونه مهاجم کاهش یافته است.