اثر بتاکاروتن بر ریشه دهی و برخی از شاخص های فیزیولوژیک گیاه گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill.) تحت تنش شوری در شرایط کشت درون شیشه ای

امروزه مهم ترین مشکل در مناطق خشک و نیمه خشک، شوری خاک است که منجر به کاهش رشد گیاهان می شود. بتاکاروتن یک آنتی اکسیدان غیر آنزیمی است که قادر به سرکوب گونه های منفرد اکسیژن است. در این مطالعه، گیاهان گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill.) در غلظ های صفر، 60 و120 میلی مولار نمک (NaCl) تحت تیمار صفر، 6 و 16 میلی گرم در لیتر بتاکاروتن به عنوان یک آنتی اکسیدان غیر آنزیمی در شرایط کشت در شیشه در محیط کشت MS رشد داده شدند. پس از گذشت سه هفته از اعمال تیمارها وزن تر، وزن خشک و غلظت سدیم و پتاسیم ریشه و اندام هوایی، طول و تعداد ریشه و غلظت پرولین اندام هوایی گیاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در غلظت بالای NaCl (120 میلی مولار) افزودن 6 میلی گرم در لیتر بتاکاروتن به محیط کشت منجر به افزایش معنی دار وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه می شود. با افزودن بتاکاروتن در هر دو غلظت نمک، طول و تعداد ریشه ها افزایش یافت. هم چنین بتاکاروتن تاثیر معنی داری بر غلظت پرولین و نسبت پتاسیم به سدیم گیاه داشت. بنابراین، می توان گفت بتاکاروتن قابلیت افزایش تحمل به شوری گیاه گوجه فرنگی را با افزایش ریشه دهی خواهد داشت.