زبان شناسی حقوقی؛ رویکردی برای شناسایی و تحلیل زبان مخفی

انسان همواره در جامعه نیازمند ارتباطات اجتماعی بوده است. در این میان افرادی بودند که به علت تن ندادن به هنجارهای اجتماعی مایل نبودند مکالماتشان بر دیگر گویشوران آشکار شود. از این رو مبادرت به ایجاد گونه زبانی خاصی کردند تا بتوانند بدون بروز مشکل به ارتباط با یکدیگر بپردازند. چنین گونه زبانی را زبان مخفی می نامند. یکی از گروه هایی که تمایل ندارند اسرار و مکالماتشان بر دیگران فاش شود مجرمان و خلافکاران هستند. این زبان مانند هر زبان دیگر دارای واژگان و روابط معنایی خاص خود است. از آنجا که بررسی در مورد زبان مخفی می تواند در بطن زبان شناسی بویژه زبان شناسی حقوقی قرار بگیرد باید به تعریف زبانشناسی حقوقی نیز روی آورد. زبانشناسی حقوقی شاخه جدیدی از زبان شناسی است که با همراستا شدن با علم حقوق سعی دارد به سیستم قضایی کمک کند. هدف از ارائه این تحقیق شناسایی واژگان موجود در این زبان است، به علاوه نگارندگان درصدند که یکی از این زبان های مخفی (زرگری) را رمزگشایی کنند. روش تحقیق به صورت تحلیلی-توصیفی بوده است و داده های این تحقیق به صورت میدانی در دادسرا و آگاهی تهران بزرگ به دست آمده است. به بیان دیگر نوع تحقیق کاربردی است. نگارندگان پس از مطالعه ده ها پرونده و مشاهده ده ها بازجویی در نهایت به این نتیجه رسیدند که عمده واژگان زبان مخفی خلافکاران را معتادان، قاچاقچیان، زورگیران و تا حدی سارقان (بویژه سارقان مسلح) می سازند تا بدون بر ملا شدن محتوای کلامشان، براحتی با یکدیگر گفتگو کنند. ناگفته نماند که این تحقیق تنها به تعدادی از واژگان اشاره می نماید و مسلما نگارندگان نتوانسته اند تمام واژگان زبان مخفی این قشر را شناسایی کنند که این محدودیت کار را نشان میدهد.