اثرات کنترل شیمیایی علف های هرز در رژیم های آبیاری مختلف بر بیوماس علف های هرز و عملکرد گلرنگ

به منظور بررسی کنترل شیمیایی علف های هرز در رژیم های مختلف رطوبتی گلرنگ بهاره، آزمایشی در سال 87-1386 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در منطقه تاکستان به اجراء درآمد. رژیم های آبیاری شامل آبیاری معمول، قطع آبیاری در مرحله ساقه دهی و قطع آبیاری در مرحله گلدهی در سه سطح به عنوان عامل اصلی و 9 روش کنترل شیمیایی علف های هرز شامل وجین دستی، ترفلان، سونالان، استومپ، گالانت سوپر، ترفلان+گالانت سوپر، سونالان+گالانت سوپر، استومپ+گالانت سوپر و بدون وجین به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نمونه برداری از علف های هرز در دو مرحله ساقه دهی و گلدهی گلرنگ انجام گرفت. همچنین پس از برداشت، صفات تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد روغن و عملکرد روغن اندازه گیری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که کمترین وزن خشک علف های هرز از تیمار ترفلان+ گالانت سوپر در شرایط قطع آبیاری در مرحله ساقه دهی به دست آمد. در این مطالعه اثر متقابل رژیم های آبیاری و کنترل شیمیایی علف های هرز بر عملکرد دانه معنی دار بود، به طوری که بیشترین عملکرد دانه از تیمار وجین دستی در شرایط آبیاری معمول با میانگین 2927 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. در حالت کلی تیمار ترفلان + گالانت سوپر موثرترین تیمار در کنترل علف های هرز و افزایش عملکرد در مقایسه با سایر تیمار ها معرفی می گردد.