طراحی مدل پرورش خلاقیت و نوآوری در دانشجویان افسری و تربیت پاسداری

هدف اصلی پژوهش حاضر، دستیابی به مدل پرورش خلاقیت و نوآوری در دانشجویان افسری و تربیت پاسداری می باشد.
پژوهش حاضر کیفی، نوع پژوهش کاربردی و طرح تحقیق آینده نگر است. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه خبرگان و صاحب نظران دانشگاهی و حوزوی وابسته به دانشگاه جامع امام حسین (ع) و دانشگاه افسری و تربیت پاسداری و مسئولین سیاست گذار در حوزه خلاقیت و نوآوری می باشند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، 145 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته در دو بخش اطلاعات شخصی و 64 سوال بسته می باشد که پایایی آن با آلفای کرونباخ 967/0برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی و استنباطی به ویژه مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر تاییدی و تی مستقل استفاده گردید.
داده های پژوهش نشان داد که مدل پرورش خلاقیت و نوآوری در دانشجویان افسری و تربیت پاسداری دارای 4 بعد، 17 مولفه و 64 شاخص است. نتایج آزمون غیر پارامتریک فریدمن نشان داد که بین ابعاد و مولفه های پرورش خلاقیت و نوآوری در سطح p<0/01 تفاوت معناداری وجود دارد. براساس ضریب t، بعد آموزشی (93/0)در میان ابعاد چهار گانه، بیشترین سهم را در مدل داشته و سپس ابعاد سازمانی (86/0)، فردی (85/0) و اجتماعی (81/0) قرار گرفته اند. در میان مولفه ها، مولفه روش تدریس (88/0)، فرماندهی و مدیریت (84/0)، مولفه خانواده (85/0) و ویژگی های شخصیتی (82/0)، بیشترین سهم و اهمیت را دارا می باشد.
بحث: با توجه به یافته های پژوهش، بعد آموزشی، مولفه روش تدریس و شاخص شیوه های ارتباط گروهی، بیشترین تاثیر را در پرورش خلاقیت و نوآوری دانشجویان افسری و تربیت پاسداری دارد. بنابراین ضرورت دارد مدیران و فرماندهان آموزشی با توسعه ابعاد آموزشی، سازمانی، فردی و اجتماعی و مولفه ها و شاخص های مدل تحقیق حاضر زمینه های پرورش خلاقیت و نوآوری را در دانشجویان تسهیل کنند.