سیاست خارجی چین در قبال بحران سوریه 2011 - 2015

سیاست خارجی چین بار دیگر و پس از سی سال از تغییر رویکردهای اساسی دنگ شیائوپینگ دچار یک گسست مفهومی شده است. بدین معنا که ورود چین به بحران سوریه و نقش آفرینی آن در این مسئله با رویکرد توسعه گرا مبتنی بر اصول تنش زدایی، اولویت منافع اقتصادی، ثبات و تلاش برای جذب منابع بین المللی، که در سی سال گذشته بر سیاست خارجی این کشور حاکم بوده است، سازگاری ندارد. این مقاله در پی آن است تا با تبیین این ناسازگاری نشان دهد که سیاست خارجی چین در بحران سوریه بر اساس رویکرد واقع گرایی با اصول ورود به منازعات، جلوگیری از سلطه قدرت های دیگر، تلاش برای کنترل بر حوادث و نتایج آن ها و تلاش برای برتری در موازنه قوا، قابل تبیین است. به عبارت دیگر چین در بحران سوریه رفتاری متفاوت از الگوی رفتاری مسلط خود در دوره سی سال گذشته در پیش گرفته است که می توان آن را نمونه ای از رفتار استراتژیک چین در دوران پساتوسعه گرایی در نظر گرفت.