بررسی خطاهای املانویسی دانش آموزان مبتلا به افت شنوایی پایه دوم و سوم دبستان شهر اهواز

املانویسی یکی از بخش های مهم نوشتن بوده و نیازمند مهارت هایی از قبیل مهارت های بینایی و اطلاعات زبان شناختی ازجمله تناظر واج- نویسه می باشد که این خود نیازمند برخورداری از سیستم شنوایی مطلوب می باشد. هدف از این پژوهش بررسی خطاهای املانویسی دانش آموزان افت شنوای پایه دوم و سوم دبستان شهر اهواز می باشد.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و کلیه دانش آموزان پایه دوم (n=22) و سوم (n=11) مدارس مخصوص دانش آموزان افت شنوای (بالاتر از 70db) شهر اهواز که مشکل ذهنی، بینایی و یادگیری نداشتند در این پژوهش شرکت داده شدند. سپس بخش املانویسی آزمون تشخیصی برای هر دانش آموز به صورت انفرادی انجام شد. در نهایت خطاهای املای این دانش آموزان به وسیله نرم افزار SPSS و روش تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج بررسی ها نشان می دهد که بیشترین خطا در دانش آموزان پایه دوم و سوم دبستان مربوط به خطای حذف و تطابق واج-نویسه می باشد. تفاوت میانگین این خطاها در دو پایه معنادار نمی باشد.
نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه حاکی از آن است که بیشترین خطای موجود در املانویسی این دانش آموزان ارتباط بسیار بالایی با مشکلات شنوایی این دانش آموزان دارد و خطاهای بینایی حروف به میزان کمتری دیده می شود. بنابراین استفاده از حس بینایی این کودکان و آموزش بیشتر تقابل های آوایی حروف به پیشرفت مهارت املانویسی این دانش آموزان کمک می کند.