رفتارهای درمان طلبی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری

سندرم حاد کرونری در حال حاضر یکی از شایع ترین تشخیص ها و شایع ترین علت مرگ و میر در جهان می باشد. رفتارهای درمان طلبی بیماران در زمان بروز علامت ها و مدت زمان صرف شده تا مراجعه به بیمارستان در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری اهمیت دارد بطوری که بر درمان و پیش آگهی آنان تاثیرگذار می باشد.
هدف از این مطالعه تعیین رفتارهای درمان طلبی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری مراجعه کننده به یک مرکز آموزشی – درمانی شهر رشت می باشد.
این مطالعه یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که بر روی 370 بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری بستری در بخش های اورژانس، CCU و داخلی قلب به روش در دسترس و نمونه گیری تدریجی انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش اطلاعات فردی اجتماعی، اطلاعات مربوط به بیماری و سوالاتی جهت بررسی نوع رفتار درمان طلبی بیماران بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون های آمار استنباطی (آزمون مربع کای، من ویتنی، رگرسیون لجستیک) انجام گرفت.
شایع ترین رفتار مطلوب در جمعیت مورد مطالعه استراحت (70%) و مراجعه به مرکز درمانی مرتبط با قلب (2/56%) و شایع ترین رفتار نامطلوب عدم تماس با شماره تلفن اورژانس 115 (9/85%)، عدم قراردادن قرص زیر زبانی (6/68%) و به تاخیر انداختن مراجعه به ساعات یا روزهای بعد (60%) بودند. جنسیت، محل سکونت، داشتن بیمه تکمیلی، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، سطح درآمد ماهانه، داشتن بیماری های همراه مزمن، نوع بیماری، شدت درد قفسه سینه، مدت زمان ابتلا به بیماری کرونری، سابقه بستری به علت دردهای آنژینی، برداشت اولیه از درد و ناراحتی قفسه صدری، روش مراجعه به مرکز درمانی و اولین مرکز مراجعه با شایع ترین رفتارهای نامطلوب ارتباط آماری معنی داری داشتند (05/0 P<).
با توجه به وجود رفتارهای نامطلوب و روش نامناسب انتقال در اکثریت واحدهای مورد پژوهش این مطالعه، آگاهی دادن به افراد در معرض خطر ضرورت دارد.