رابطه عقل و وحی از منظر ابن رشد و صدرالمتالهین

رابطه میان فلسفه و شریعت، مسئله عقل و وحی، و سازگاری و ناسازگاری این دو با هم، یکی از مشهورترین و عمیق ترین مباحث در حوزه الهیات است. این مسئله، همواره ذهن اندیشمندان دینی را به خود معطوف داشته و سبب پیدایش دیدگاه های متفاوت شده است. اکثر قریب به اتفاق فلاسفه اسلامی از جمله صدرالمتالهین و ابن رشد، ضمن اعتقاد به ارزش و اعتبار عقل و وحی، اثبات هماهنگی حکمت و شریعت را وجهه همت خود قرار داده اند. آن دو، تاویل را راهکار اساسی رفع تعارض ظاهری میان عقل و شرع دانسته و در معنا و متعلق و گستره تاویل و روش های معرفتی با هم اختلاف نظر پیدا کرده اند.
این مقاله، با روش توصیفی تحلیلی، بر آن است که با استفاده از آیات و روایات و آرای اندیشمندان اسلامی رابطه عقل و وحی را تبیین نموده و میزان توانایی عقل در کاشفیت از معارف دینی و موارد تطبیق حکمت و شریعت را از نظر ابن رشد و صدرالمتالهین را مقایسه نماید.