رابطه تاب آوری و سبک های دلبستگی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان

پیشرفت تحصیلی دانشجویان از جمله مسائل مهم در نظام آموزش عالی می باشد، که تحقق آن متاثر از عوامل مختلفی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و سبک های دلبستگی با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی - مقطعی بود که بر روی 285 نفر از دانشجویان پسر ساکن در خوابگاه های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 94-93 انجام شد. نمونه ها به روش تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های روا و پایای سبک های دلبستگی بزرگسالان هازان و شیور (Hazan and Shaver) و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (Connor and Davidson) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی چند متغیره از طریق نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که پیشرفت تحصیلی با سبک دلبستگی ایمن (34/0=r) و تاب آوری (42/0=r) همبستگی مثبت و معنی دار و در مقابل با سبک دلبستگی اجتنابی (21/0- =r) و سبک دلبستگی اضطرابی (25/0- =r) همبستگی منفی و معنی دار داشتند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای پیش بین به طور معنی دار قادر به تبیین 22/0 از واریانس پیشرفت تحصیلی در دانشجویان بودند.
نتایج این تحقیق بیانگر اهمیت متغیرهای سبک دلبستگی و تاب آوری در پیش بینی پیشرفت تحصیلی در دانشجویان بود.