بررسی اثر جانبی بوسولفان در بافت بیضه و اسپرم اپی دیدیمی موش بالغ بدنبال تیمار با دوز درمانگاهی

هدف از این تحقیق بررسی آثار جانبی دوز درمانگاهی بوسولفان بر بافت بیضه و اسپرم اپی دیدیمی موش نر بالغ است.
موش های نر بالغ نژاد NMRI (25 تا 35 گرم) به دو گروه شانزده تایی تقسیم شدند. کنترل و گروه تیمار با بوسولفان که به ترتیب 100 میکرولیتر DMSO(Dimethyl Sulfoxide) و 2/3 میلی گرم بر کیلوگرم بوسولفان به مدت چهار روز دریافت کردند. حیوانات 35 روز بعد از آغاز درمان کشته شدند. تغییرات بافتی در لوله سمی نیفر، پارامترهای کیفی اسپرم (تعداد و مورفولوژی)، قابلیت حیات و شکست کروموزومی اسپرم به ترتیب به وسیله میکروسکوپ نوری، CASA (Computer–aided Sperm Analyzer) ، سنجش MTT (3-[4، 5-Dimethylthiazol-2-yl]-2، 5 Diphenyltetrazolium Bromide) و سنجش تانل بررسی شدند.
بوسولفان به طور معنی داری منجر به کاهش پارامترهای اسپرم (تعداد و مورفولوژی طبیعی) و افزایش تخریب دیواره لوله سمی نیفر شد. ناهنجاری های سر، قطعه میانی و دم در اسپرم گروه درمان در مقایسه باکنترل به طور معنی داری کاهش یافته بود. از سوی دیگر، سطوح پایین تر MTT در گروه درمان در مقایسه با کنترل معنی دار بود. افزایش تعداد اسپرم های تانل مثبت در گروه درمان نشان دهنده افزایش شکست کروموزومی به دنبال درمان با بوسولفان بود.
نتایج نشان داد که دوزهای درمانگاهی بوسولفان آثار ژنوتوکسیک، پرآپوپتوتیک و سیتوتوکسیک بر روند اسپرماتوژنز می گذارد. علاوه بر آن، بوسولفان سیتوتوکسیستی را در بافت بیضه افزایش می دهد.