تاثیر سیلیکون بر میزان بیان ژن پراکسیداز و صفات ریخت شناسی گیاه جو تحت تنش خشکی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر سیلیکون بر شدت بیان ژن پراکسیداز و برخی صفات ریخت شناسی آن در دو لاین مقاوم و حساس گیاه جو تحت تنش خشکی بود.
میزان پروتئین محلول کل، رنگدانه های فتوسنتزی، RNA کل از برگ های تیمارهای مختلف استخراج شد. ژن هدف پس از ساخت cDNA با استفاده از RT-PCR به صورت نیمه کمی بررسی شد. همچنین مقدار فعالیت آنزیم پراکسیداز با روش Chance و پرولین نیز با روش Bates تحت تنش خشکی مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تیمار شاهد، خشکی و سیلیکون –خشکی (2میلی مولار سیلیکات سدیم/ کیلوگرم خاک) با سه تکرار در گلخانه اجرا شد.
کاربرد سیلیکون در هر دو لاین، میزان پروتئین محلول کل و رنگدانه های فتوسنتزی را تحت شرایط تنش خشکی افزایش داد. آنالیز نیمه کمی RT-PCR اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان داد. بیشترین میزان بیان ژن پراکسیداز در تیمار سیلیکون-خشکی مشاهده شد. افزایش فعالیت آنزیم های ضد اکسنده و بررسی الگوی باندی این آنزیم ها بر روی ژل آکریل آمید نشان داد که شدت باندها در تیمار سیلیکون بیشتر بود. میزان پرولین در شرایط تنش در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافت و با کاربرد سیلیکون افزایش بیشتری مشاهده شد.
سیلیکون به تاثیر کاهش خسارت اکسیداتیو ناشی از گونه های فعال اکسیژن کمک می کند و با افزایش در فعالیت آنزیم های ضداکسنده، موجب حفاظت گیاه در برابر تنش های محیطی می شود.