بررسی تاثیر آموزش مهارت های تاب آوری برسطح اعتیاد پذیری نسبت به مواد مخدردرمیان دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر خرم آباد

اخیرا تاب آوری عنوان چهارچوب جدید را در زمینه پیشگیری از اعتیاد مطرح می باشد. در این چهارچوب جدید، شناخت عوامل محافظت کننده محیطی وآگاهی و شناخت آسیب پذیری های فردی که تهدیدی برای تاب آوری به شمار می رود از اهمیت زیادی برخوردار است و از آنجا که قشر جوان جامعه و مدارس مهمترین هدف این برنامه های پیشگیری می باشند. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش«مهارت های تاب آوری» بر سطح اعتیاد پذیری نسبت به مواد، در میان دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر خرم آباد انجام شده است.
این مطالعه یک طرح نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهش در این مطالعه شامل 2 مدرسه راهنمایی در دسترس از منطقه 2 شهرخرم آباد در سال تحصیلی 1393 – 1392 بود با هماهنگی با دفتر مدارس، از بین دو مدرسه راهنمایی مذکور منطقه دو شهر خرم آباد، 120 دانش آموز (که شامل 60 نفر دختر و 60 نفر پسر بودند) و به طریقه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به با شیوه تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز پرسشنامه سنجش اعتیاد پذیری بین دانش آموزان در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه، بود. گروه مداخله به مدت 10 جلسه 45 دقیقه ای تحت آموزش مهارتهای تاب آوری، قرار گرفتند و در ادامه از هر دو گروه کنترل و مداخله پس آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 16 و با استفاده ازآمار توصیفی و استنباطی در سطح معناداری 05/0% استفاده شد.
نتایج آماری مطالعه نشان داد که آموزش مهارتهای تاب آوری بر آمادگی برای اعتیاد و در کل نمره اعتیاد پذیری دانش آموزان در گروه مداخله نسبت به کنترل معنی دار بود (001/0>p).
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مهارتهای تاب آوری میتواند در کاهش سطح اعتیاد پذیری نسبت به مواد موثر واقع شود. لذا توسعه و گسترش برنامه های پیشگیری با تقویت مهارتهای تاب آوری برای مقابله با اعتیاد از سطح مدارس می تواند به عنوان یک راهکار مهم به سیاست گزاران و مجریان برنامه های بهداشتی- اجتماعی توصیه گردد.