بررسی نقش پیش آگهی دهنده ی سطح سرمی سلنیوم بیماران دچار آسیب های چندگانه در بدو ورود به بخش مراقبت های ویژه بر نیاز به تهویه ی مکانیکی و مدت زمان آن و ارتباط با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران

سلنیوم یکی از عناصر کمیاب بدن است که در بدن نقش های فیزیولوژیک متعددی را ایفا می کند. کمبود این عنصر، می تواند بسیاری از سلول های ایمنی و مدیاتورها را تحت تاثیر قرار دهد. بنا بر این، اختلال در سطح سرمی آن باعث اختلال در عملکرد اعضا و در نهایت، سپسیس و نارسایی اندام ها و کاهش بقا می شود. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین نقش پیش آگهی دهنده ی سطح سرمی سلنیوم در بیماران دچار آسیب های چندگانه، در بدو ورود به بخش مراقبت های ویژه، بر نیاز به تهویه ی مکانیکی، مدت زمان آن، ارتباط با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران به انجام رسید.
طی یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی در سال 1394، 80 بیمار دچار آسیب های چندگانه که در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بستری بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند و نقش پیش آگهی دهنده ی سطح سرمی سلنیوم در آن ها در بدو ورود به بخش مراقبت های ویژه بر نیاز به تهویه ی مکانیکی، مدت زمان آن، ارتباط با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران بررسی گردید.
میانگین سطح سرمی سلنیوم بیماران مورد مطالعه، 9/44 ± 54/77 بود و 43 نفر (8/53 درصد) دارای سطح سلنیوم پایین و 37 نفر (2/46 درصد) دارای سطح سلنیوم طبیعی بودند. بر حسب آزمون همبستگی Pearson، سطح سرمی سلنیوم با سطح اینترلوکین6، لکوسیت، هماتوکریت، pH، PaO2/FiO2، ضربان قلب، Glasgow coma scale (GCS) و امتیاز APACHE II (APACHE II score یا Acute physiology and chronic health evaluation II score)، همبستگی معنی داری داشت (050/0 > P)، اما با سایر متغیرها رابطه ی معنی داری نشان نداد.
سطح سرمی سلنیوم با نیاز به تهویه ی مکانیکی بیماران دچار آسیب های چندگانه، ارتباط معنی داری نداشت، اما با اینترلوکین6، مرگ ومیر بیماران، میانگین ضربان قلب، میزان رسوب اریتروسیتی، لکوسیت، هماتوکریت، pH، PaO2/FiO2، GCS و امتیاز APACHE در دو گروه با سطح سلنیوم پایین و طبیعی اختلاف معنی داری داشت.