مدل سازی پراکنش قوچ و میش اصفهان در منطقه حفاظت شده تنگ صیاد براساس بهبود اریب داده های حضور و انتخاب متغیرهای مناسب با استفاده از حداکثر آنتروپی

در این پژوهش با استفاده از روش مدل سازی حداکثر آنتروپی، الگوی پراکنش قوچ و میش در منطقه حفاظت شده تنگه صیاد بررسی شد. بدین منظور، 8 متغیر محیطی و 98 نقطه حضور قوچ و میش استفاده شد. دو نگرش به منظور بهبود کارایی فرآیند مدل سازی شامل کاهش اریب در داده های حضور و انتخاب متغیرهای پیش بینی کننده با توجه به عملکرد نهایی مدل استفاده شد. با استفاده از چهار حد آستانه گوناگون (10P، F10، LPT ، ETS) پراکنش بالقوه گونه در منطقه برآورد شد. نتایج حاصل از مدل با استفاده از آماره های مبتنی بر حدآستانه (Sensivity، Specifity، Kappa، TSS)، آزمون دوجمله ای، آزمون ویلکاکسون و آماره سطح زیرمنحنی (AUC) ارزیابی شد و اهمیت نسبی متغیرها براساس آزمون جک نایف مشخص شد. نتایج نشان داد که پراکنش های پیش بینی شده به خوبی با داده های حضور همخوانی دارند (حداقل 77/0 مربوط به تمام متغیرها با نقاط انتخابی و حداکثر 82/0 مربوط به متغیرهای انتخابی با نقاط انتخابی). نتایج آماره های مبتنی بر حدآستانه مشخص کرد که موفقیت پیش بینی برای قوچ و میش نسبتا خوب است. شیب و فاصله تا روستا مهم ترین متغیرهای پیش بینی کننده بودند. به طور کلی نتایج نشان داد که کارایی مدل با انتخاب مناسب متغیرها و کاهش اریب در داده های حضور بهبود می یابد.